کد مطلب:284945 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:252
سرآغاز سخن
بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیك یا صاحب الزمان عجل الله تعالی لك الفرج
در كنار كدامین سرو باید سرو قامتت را به تماشا نشست و در كنار كدامین گل باید رایحه جانبخش نفسهای تو را بویید و كدامین قمری را باید گفت كه نغمه روح بخش خود را در فضای غم آلود غیبت سر دهد و انتظار خود را با آهنگ و نوای خویش در فضای باغ، بر بال نسیم نشان دهد؟ در چشم كودكان مظلوم و در سیمای نوباوگان یتیم، رنج انتظار و سیاهی هجران و فراق تو به چشم می خورد. كشیده قامت نوجوانان به خمیدگی گرایید و سیاه موهایشان را رنگ سپید، در برگرفت. اما چه می گویم؟ آنچه را در این باره گفته اند و می گوییم، بازگویی رنج دوری و اشتیاق، در روزگار غیبت تو است كه پشت فلك را خم نموده است. اما تو ای سرور! چگونه برفراز قله های قرون، رنجهای جانفرسا را برخود هموار ساختی و ستمگریها را نظاره گر شدی؟ كه صبرت به ایوب، صبر و شكیبایی آموخت، كه خداوند فرمود: علیه كمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایوب. [1] .
[ صفحه 8]
وی دارنده كمال موسی و حسن صورت و سیرت عیسی و شكیب ایوب است. آری، آری آقای من! دیر پایی دوران غیبتت و نهان زیستی ات، امیر مومنان علیه السلام را به شكوه ای جانسوز واداشته كه فرمود: یابن حره الاماء! متی تنتظر؟ [2] ای فرزند آزاده كنیزان! تا به كی انتظار می بری؟ و امام صادق علیه السلام، اشك ریزان آن سان كه بر خاكها نشسته، با آه و ناله ای دلخراش، حضرتت را چنین مخاطب می سازد: سیدی! غیبتك نفت رقادی، و ضیقت علی مهادی، و ابتزت منی راحه فوادی، سیدی! غیبتك اوصلت مصابی بفجائع الابد. [3] ای آقای من! غیبت تو آسایش را از من دور نموده و خواب و استراحت را بر من دشوار ساخته و آرامش دل و اندیشه را از من ربوده است. ای آقای من! غیبت تو مرا به درد و رنجهای ابدی گرفتار كرده است. آری، ای حجت حق! خدای یكتا نخستین مژده بخش قیام تو است، آن گونه كه امام باقر علیه السلام در بیان آیه: (اعلموا ان الله یحیی الارض بعد موتها) [4] فرمود: یحییها الله - عز و جل - بالقائم بعد موتها، یعنی بموتها: كفر اهلها و الكافر میت. [5] خداوند متعال زمین را به وسیله [حضرت] قائم [علیه السلام] زنده می سازد و منظور خداوند از بعد موتها كافر شدن [اكثریت] اهل زمین است، زیرا كه كافر مرده است.
[ صفحه 9]
آری، خداوند بر مبنای لطف و رحمت خویش مومنان را مخاطب ساخت تا طول دوران غیبت، دلهایشان را سخت نكند و یاد تو را از خاطر نبرند. و پدر گرامیت حضرت عسكری علیه السلام تنها راه نجات و رستگاری را در دوران غیبت چنین ترسیم می نماید: و الله لیغیبن غیبه لا ینجو من الهلكه فیها الا من ثبته الله تعالی علی القول بامامته و وفقه للدعاء بتعجیل فرجه. [6] به خدا سوگند، او آن چنان غیبت و نهان زیستی خواهد داشت كه هیچ فردی در آن دوران از هلاكت و نابودی نجات نخواهد یافت، جز كسانی كه خدای بلند مرتبه به اعتراف بر امامت وی ثابت قدم بدارد و آنان را به دعا كردن برای تعجیل در ظهورش توفیق عطا فرماید. و نیز حضرت جواد الائمه علیه السلام داشتن حال انتظار را در دوران غیبت واجب می شمارد تا آنجا كه بیان داشته است: ان القائم منا هو المهدی الذی یجب ان ینتظر فی غیبته و یطاع فی ظهوره. [7] همانا قائم از همان مهدی است كه واجب است در دوران غیبتش در انتظار آن حضرت بسر برند و به هنگام ظهورش فرمان وی را گردن نهند. و این حالت (انتظار كشیدن دولت حقه) برترین اعمال و عبادات بشمار رفته است [8] چنانچه حضرت رضا علیه السلام نیز این شیوه و طریقه را استمرار بخشید و شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام را به دعا بر ظهور حضرتت امر می فرمود. [9] آری، ای مقتدای ما! خود نیز شیعیان را فرمان دادی تا ظهورت را در دوران غیبتت از خداوند بزرگ بخواهند [10] و همانند سیره اجداد طاهرینت علیهم السلام كیفیت این راز و نیاز را
[ صفحه 10]
تعلیم فرمودی. [11] و از همان آغاز دوران غیبت، برای قیام خود از خداوند بزرگ، انجاز و تحقق وعده ظهور را طلب كردی. آری، گویا صدای دل انگیزت از آن زمان تا كنون، در كنار معبد توحید، طنین افكنده و گذشت قرون، صوت حیات بخش تو را از یاد نبرده و می شنویم كه می فرمایی: اللهم انجز لی ما وعدتنی. [12] خدایا! وعده ای را كه به من داده بودی. تحقق بخش. اما این همه سفارشهای معصومین علیهم السلام بدان جهت است كه در دعا برای وجود مقدس و قیام نجات بخشت فواید و اثراتی فراوان و عظیم نهفته [13] كه از آن جمله است: - شیعیان با این حركت نشان دهند كه مقام قدسی ات را دوست دارند. - از طرفی دیگر، این امر خود رابطه و پیوندی معنوی با وجود شریف تو است. اما خورشید درخشان را تراكم ابرهای دوران غیبت چه زیانی تواند داشت كه دلهای پیوند یافته را در طوفانهای روزگار، نوحی چون تو كشتیبان است؟ ای حجت زمان! مگر مفهوم غیبت و نهان زیستی تو را جز دو معناست؟ 1 - قامت رسا و دلربایت در میان زمینیان حركت و پویایی دارد، شرق و غرب عالم را می پیمایی، مردمان را می نگری اما ایشان حضرتت را نمی بینند. [14] 2- گاه نیز مردمان، سر و دلربایت را می نگرند اما تو را نمی شناسند. [15] خدای متعال و اجداد پاك تو نیز در تصریح به غیبت و نهان زیستی وجود قدسی ات فراوان سخن گفته اند و شیخ صدوق قدس سره نیز به فرمان مباركت كتاب كمال الدین و تمام النعمه را در اثبات امر غیبت به نگارش در آورد.
[ صفحه 11]
در ختام مسك یاد روح افزایت، همان فرموده های احیاگرت را با دلی آكنده از شوق دیدار و غم انتظار بر می خوانیم كه: اللهم اعز نصره، و مد فی عمره، و زین الارض بطول بقائه. [16] اللهم و احی بولیك القرآن و ارنا نوره سرمدا لا لیل فیه. [17] آمین، یا رب العالمین. بار خدایا! [در فش] پیروزی او را برافراز و زندگانی او را امتداد بخش و زمین را با استمرار وجود حضرتش زینت ده. خداوندا! بوسیله ولیت، قرآن را زنده نما و نور آن [كتاب آسمانی] را برای ابد به ما بنمایان، آن گونه كه شام پایانی در پی آن نباشد.
[ صفحه 13]
صلی الله علیك یا صاحب الزمان عجل الله تعالی لك الفرج
در كنار كدامین سرو باید سرو قامتت را به تماشا نشست و در كنار كدامین گل باید رایحه جانبخش نفسهای تو را بویید و كدامین قمری را باید گفت كه نغمه روح بخش خود را در فضای غم آلود غیبت سر دهد و انتظار خود را با آهنگ و نوای خویش در فضای باغ، بر بال نسیم نشان دهد؟ در چشم كودكان مظلوم و در سیمای نوباوگان یتیم، رنج انتظار و سیاهی هجران و فراق تو به چشم می خورد. كشیده قامت نوجوانان به خمیدگی گرایید و سیاه موهایشان را رنگ سپید، در برگرفت. اما چه می گویم؟ آنچه را در این باره گفته اند و می گوییم، بازگویی رنج دوری و اشتیاق، در روزگار غیبت تو است كه پشت فلك را خم نموده است. اما تو ای سرور! چگونه برفراز قله های قرون، رنجهای جانفرسا را برخود هموار ساختی و ستمگریها را نظاره گر شدی؟ كه صبرت به ایوب، صبر و شكیبایی آموخت، كه خداوند فرمود: علیه كمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایوب. [1] .
[ صفحه 8]
وی دارنده كمال موسی و حسن صورت و سیرت عیسی و شكیب ایوب است. آری، آری آقای من! دیر پایی دوران غیبتت و نهان زیستی ات، امیر مومنان علیه السلام را به شكوه ای جانسوز واداشته كه فرمود: یابن حره الاماء! متی تنتظر؟ [2] ای فرزند آزاده كنیزان! تا به كی انتظار می بری؟ و امام صادق علیه السلام، اشك ریزان آن سان كه بر خاكها نشسته، با آه و ناله ای دلخراش، حضرتت را چنین مخاطب می سازد: سیدی! غیبتك نفت رقادی، و ضیقت علی مهادی، و ابتزت منی راحه فوادی، سیدی! غیبتك اوصلت مصابی بفجائع الابد. [3] ای آقای من! غیبت تو آسایش را از من دور نموده و خواب و استراحت را بر من دشوار ساخته و آرامش دل و اندیشه را از من ربوده است. ای آقای من! غیبت تو مرا به درد و رنجهای ابدی گرفتار كرده است. آری، ای حجت حق! خدای یكتا نخستین مژده بخش قیام تو است، آن گونه كه امام باقر علیه السلام در بیان آیه: (اعلموا ان الله یحیی الارض بعد موتها) [4] فرمود: یحییها الله - عز و جل - بالقائم بعد موتها، یعنی بموتها: كفر اهلها و الكافر میت. [5] خداوند متعال زمین را به وسیله [حضرت] قائم [علیه السلام] زنده می سازد و منظور خداوند از بعد موتها كافر شدن [اكثریت] اهل زمین است، زیرا كه كافر مرده است.
[ صفحه 9]
آری، خداوند بر مبنای لطف و رحمت خویش مومنان را مخاطب ساخت تا طول دوران غیبت، دلهایشان را سخت نكند و یاد تو را از خاطر نبرند. و پدر گرامیت حضرت عسكری علیه السلام تنها راه نجات و رستگاری را در دوران غیبت چنین ترسیم می نماید: و الله لیغیبن غیبه لا ینجو من الهلكه فیها الا من ثبته الله تعالی علی القول بامامته و وفقه للدعاء بتعجیل فرجه. [6] به خدا سوگند، او آن چنان غیبت و نهان زیستی خواهد داشت كه هیچ فردی در آن دوران از هلاكت و نابودی نجات نخواهد یافت، جز كسانی كه خدای بلند مرتبه به اعتراف بر امامت وی ثابت قدم بدارد و آنان را به دعا كردن برای تعجیل در ظهورش توفیق عطا فرماید. و نیز حضرت جواد الائمه علیه السلام داشتن حال انتظار را در دوران غیبت واجب می شمارد تا آنجا كه بیان داشته است: ان القائم منا هو المهدی الذی یجب ان ینتظر فی غیبته و یطاع فی ظهوره. [7] همانا قائم از همان مهدی است كه واجب است در دوران غیبتش در انتظار آن حضرت بسر برند و به هنگام ظهورش فرمان وی را گردن نهند. و این حالت (انتظار كشیدن دولت حقه) برترین اعمال و عبادات بشمار رفته است [8] چنانچه حضرت رضا علیه السلام نیز این شیوه و طریقه را استمرار بخشید و شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام را به دعا بر ظهور حضرتت امر می فرمود. [9] آری، ای مقتدای ما! خود نیز شیعیان را فرمان دادی تا ظهورت را در دوران غیبتت از خداوند بزرگ بخواهند [10] و همانند سیره اجداد طاهرینت علیهم السلام كیفیت این راز و نیاز را
[ صفحه 10]
تعلیم فرمودی. [11] و از همان آغاز دوران غیبت، برای قیام خود از خداوند بزرگ، انجاز و تحقق وعده ظهور را طلب كردی. آری، گویا صدای دل انگیزت از آن زمان تا كنون، در كنار معبد توحید، طنین افكنده و گذشت قرون، صوت حیات بخش تو را از یاد نبرده و می شنویم كه می فرمایی: اللهم انجز لی ما وعدتنی. [12] خدایا! وعده ای را كه به من داده بودی. تحقق بخش. اما این همه سفارشهای معصومین علیهم السلام بدان جهت است كه در دعا برای وجود مقدس و قیام نجات بخشت فواید و اثراتی فراوان و عظیم نهفته [13] كه از آن جمله است: - شیعیان با این حركت نشان دهند كه مقام قدسی ات را دوست دارند. - از طرفی دیگر، این امر خود رابطه و پیوندی معنوی با وجود شریف تو است. اما خورشید درخشان را تراكم ابرهای دوران غیبت چه زیانی تواند داشت كه دلهای پیوند یافته را در طوفانهای روزگار، نوحی چون تو كشتیبان است؟ ای حجت زمان! مگر مفهوم غیبت و نهان زیستی تو را جز دو معناست؟ 1 - قامت رسا و دلربایت در میان زمینیان حركت و پویایی دارد، شرق و غرب عالم را می پیمایی، مردمان را می نگری اما ایشان حضرتت را نمی بینند. [14] 2- گاه نیز مردمان، سر و دلربایت را می نگرند اما تو را نمی شناسند. [15] خدای متعال و اجداد پاك تو نیز در تصریح به غیبت و نهان زیستی وجود قدسی ات فراوان سخن گفته اند و شیخ صدوق قدس سره نیز به فرمان مباركت كتاب كمال الدین و تمام النعمه را در اثبات امر غیبت به نگارش در آورد.
[ صفحه 11]
در ختام مسك یاد روح افزایت، همان فرموده های احیاگرت را با دلی آكنده از شوق دیدار و غم انتظار بر می خوانیم كه: اللهم اعز نصره، و مد فی عمره، و زین الارض بطول بقائه. [16] اللهم و احی بولیك القرآن و ارنا نوره سرمدا لا لیل فیه. [17] آمین، یا رب العالمین. بار خدایا! [در فش] پیروزی او را برافراز و زندگانی او را امتداد بخش و زمین را با استمرار وجود حضرتش زینت ده. خداوندا! بوسیله ولیت، قرآن را زنده نما و نور آن [كتاب آسمانی] را برای ابد به ما بنمایان، آن گونه كه شام پایانی در پی آن نباشد.
[ صفحه 13]
[1] كمال الدين و تمام النعمه، ص 310.
[2] ابن ابي الحديد: شرح نهج البلاغه، ج 6: ص 135.
[3] كمال الدين و تمام النعمه، ص 353.
[4] حديد، 17:57: هان، بدانيد كه خداوند زمين را پس از مردنش زنده مي سازد.
[5] كمال الدين و تمام النعمه، ص 668.
[6] مستنبط: القطره من بحار مناقب النبي و العتره، ج 2: ص 362.
[7] مجلسي: بحار الانوار، ج 51: ص 156.
[8] كليني: الاصول من الكافي، ج 1: ص 333.
[9] شيخ عباس قمي: مفاتيح الجنان / امر چهارم: دعا براي امام زمان عجل الله فرجه.
[10] كمال الدين و تمام النعمه، ص 458.
[11] كمال الدين و تمام نعمه، صص 515 - 512.
[12] كمال الدين و تمام النعمه، ص 440.
[13] اصفهاني: مكيال المكارم، ج 1: صص 307 - 303.
[14] نعماني: كتاب الغيبه، ص 145.
[15] صافي: منتخب الاثر، ص 301.
[16] مجلسي: بحار الانوار، ج 102: ص 100.
[17] مجلسي: بحار الانوار، ج 53: ص 104.